Ονειρεύομαι να βρεθώ, με τη γυναίκα μου, σε μία ατόλη στις Μαλδίβες! Ξαπλωμένος σε μία αιώρα… Πίνοντας ένα εξωτικό fruit pants και κρατώντας στο χέρι  ένα kohiba- άν και δεν καπνίζω πλέον… Τουλάχιστον να το μυρίζω. να φοράω γυαλιά ηλίου Kazal και το δεξί μου πόδι να είναι μέσα στο ζεστό νερό, χαιδεύοντας με τα δάχτυλα μικρούς ακίνδυνους υφαλοκαρχαρίες… Μαλδίβες και πάλι Μαλδίβες. Μακριά από τις κραυγές της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, τη μυρωδιά του Βούτση και τα ξεσπάσματα της Μεγαλοοικονόμου, που με τον τρόπο που μακιγιάρεται, μαύρο ρίμελ και σκιά ότι νά ‘ναι, μου θυμίζει μέλος της οικογένειας …Άνταμς. Θέλω να φύγω στις Μαλδίβες, να κρυφτώ σε μία ατόλη, να μην με βρίσκει κανείς και να μην με σώσει κανένας Υπουργός Άμυνας, αν ξεσπάσει εκεί πολιτική αναταραχή. Θέλω να πάω στο Anantara και να μείνω εκεί μέχρι …. τη συντέλεια του κόσμου!   Στο φινάλε, εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός να με ζώνουν «έννοιες» για το πώς….. θα πουλήσω τη Μακεδονία  ή θα εκσυγχρονίσω τη συνθήκη της Λωζάνης. Εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος, όπως άλλοι  να εφαρμόσω μνημόνιο, να βασανίσω τους συμπατριώτες μου, να λέω από το πρωί μέχρι το βράδυ , ψέματα και να υποστηρίζω φασίστες όπως ο Μαδούρο. Άλλωστε, αν έχω τη χάρη να φτάσω στις ατόλες στο κέντρο του ινδικού ωκεανού, θα τραβήξω πολλές φωτογραφίες κιαβ θα τις βγάλω στο facebook και στο INSTAGRAM! είπαμε, εγώ δεν είμαι αριστερός πρωθυπουργός για να κρύβομαι όταν πηγαίνω μίνι κρουαζιέρα… Διαβάστε το άρθρο →