Η Ισπανία είναι μια πολύ όμορφη χώρα που πρέπει να προσέχουν όλοι οι διαβητικοί που την επισκέπτονται. Δεν έχει μόνο τον Λιονέλ Μέσι, το Ρονάλντο, τις ταυρομαχίες, τη Σαγράδα Φαμίλια, την Αλάμπρα και την Κόστα ντελ Σολ. Έχει ( δυστυχώς για εμάς τους ζαχαρούληδες) πολύ δυνατή κουζίνα (cocina). Δεν μπορείς να αντισταθείς σε τίποτα, ειδικά αν σου αρέσουν οι μεγάλες μπριζόλες (filetes), το καλοψημένο αρνάκι στο φούρνο, το καλομαγειρεμένο γουρουνάκι (ψημένο επί ώρες) με πετσούλα που κόβεται σαν μαρουλόφυλλο και σου προσφέρει μια τερψιλαρύγγια ηδονή. Όσοι είστε διαβητικοί, όπου και αν πάτε, από τη Βαρκελώνη μέχρι το Μπιλμπάο και από τη Μαδρίτη μέχρι τη Βαλένθια και τη Σεβίλλη, ξεχάστε τι σημαίνει τάπας και παγωμένη μπύρα (cerveza). Οι Σπανιόλοι προσφέρουν μια ποικιλία από χίλια διαφορετικά τάπας, τα οποία εισέρχονται στο στόμα λόγω μεγέθους με μεγάλη ευκολία (rápidamente) και καταπίνονται το ένα μετά το άλλο μασημένα ή αμάσητα. Όσοι πάτε στη Βαρκελώνη έστω και αν είστε ρυθμισμένοι, πρέπει να επισκεφτείτε ένα από τα εστιατόρια της αλυσίδας Asador. Στην πόλη Iniesta υπάρχει το Asador de Aranda μια ζεστή γωνία, όπου το αρνάκι κοχλάζει μέσα στη γάστρα με πατάτες στο φούρνο και το γουρουνάκι … σε κοιτάει στα μάτια και σου μιλάει. Περιττό να σας πω ότι τα παϊδάκια έρχονται πάνω σε σχάρα που από κάτω έχει πυρακτωμένα καρβουνάκια! Αν επεκταθείτε σε άλλα πράγματα, όπως λουκάνικα (salchicha) και ζαμπόν (jamón) τότε … μπορεί να μην επιστρέψετε στο ξενοδοχείο! Θα πρότεινα σε όλους τους ομοιοπαθείς μου να προτιμήσουν τις ψαροταβέρνες στην υπέροχη παραλία της Βαρκελώνης, στην... Διαβάστε το άρθρο →